Aanspreken… Straffen…
De eeuwenoude vraag van zowat elke ouder denk ik…
Zelf ben ik absoluut niet het correcte voorbeeld wat dit onderwerp omvat. Ik heb een strijd met mezelf tussen het niet willen straffen maar het gevoel te hebben niet anders te kunnen.
Moeilijker is nog voor mij dat ik niet altijd goed weet als mijn kleine meid eigenlijk alles ten volle begrijpt zoals zou moeten. Als je nagaat dat ze volgende week drie jaar wordt en we nog steeds geen medische termen op attest kregen, en ze nog steeds getest wordt op heel wat vlakken. In haar jonge bestaan maakte ze dan ook al heel wat mee, wat natuurlijk geen reden mag zijn om gedrag door de vingers te zien.
Beschadig ik haar dan niet op de manier ik te werk ga? Begrijpt ze waarom sommige sancties volgen, of weet ze gewoon niet beter dan het gedrag dat ze stelt? Gaat mijn kleine meid nog meer achteruit gaan als ik haar gevolgen geef of beter nog… ligt het gewoon aan mij? Kan ik niet genoeg verdragen? Ben ik te streng?
Vragen waar ik een antwoord op zocht.
Werkt straffen eigenlijk wel?
Het is een vraag die ik me al een aantal jaren stel. In mijn visie kom ik erop uit dat een kind moet weten dat wanneer je ongepast gedrag stelt daar een grens aan vast zit, als je deze grens overschrijdt je gevolgen krijgt. Als ouder aangeven dat het genoeg is werkt echter niet altijd.
Als je kind na de sanctie het gedrag aanpast kan je ervan uitgaan dat deze visie correct is. Maar wat als het kind erna blijft in de fout gaan? In hoever blijf je dan straffen?
Wat wil ik bereiken met een straf?
De logische redenering van elke ouder in mijn ogen, de straf zal het kind doen inzien dat ze over de grens heen gingen. Laten zien dat het gedrag ongepast is en hopen dat ze dit gedrag niet een volgende keer stellen. In de realiteit kom je er echter achter dat bijna elk kind meerdere keren een bepaald gedrag stelt en de straf dan ook niet veel uitmaakt.
Wat houdt straffen in? Hoe ga je straffen?
Een straf is een gevolg die je krijgt wanneer je na de bepaalde grenzen bereikt te hebben toch verder gaat?
- Ik begin altijd met het aangeven van de grenzen
- Een waarschuwing indien het gedrag zich blijft verder zetten
- Uitleg waarom ik deze waarschuwing/straf geef
- De straf onmiddellijk na het gedrag gaan toepassen indien dit mogelijk is
- Een passende straf kiezen voor het gedrag dat zich voordoet
Na een tijd nadenken kwam ik tot de conclusie dat ik beter VOOR het straffen kan nagaan waarom een kind bepaald gedrag stelt, wat niet makkelijk is. Elk kind heeft een ander verleden of een andere opvoeding. Waarom zoekt een kind steeds die grenzen op die je stelt, beter nog waarom gaat het kind steeds over die bepaalde grenzen heen.
Voor alles is een verklaring zeggen ze steeds.
Wanneer je zelf niet achter de reden komt kan het altijd handig zijn om de hulp op te zoeken van een neutraal persoon.
Als het echt gaat om gedrag wat je niet meer kan oplossen met straffen kan je beter hulp zoeken bij hulpverleners.
Voor mijn dochter paste ik al heel wat strategieën toe, geen enkele was goed als een definitieve oplossing.
Ik probeer nu van elke strategie, wat werkte of tijdelijk een oplossing bood, mijn eigen strategie te creëren.
Ik heb nog een hele lange weg te gaan denk ik, maar is dit dan net niet het mooie van een ouder te zijn?
Wat is jullie mening over straffen? Hoe passen jullie een straf toe? Hoe vinden jullie een passende straf?
-x-
Reactie plaatsen
Reacties