Eetpatroon van mijn Ukje

Etenstijd…

Om eerlijk te zijn begonnen de problemen met het eetpatroon van Jenna reeds toen ze 2 dagen oud was. Vanaf haar geboorte hadden we op aanraden van de gynaecoloog gekozen voor antiallergische melkvoeding voor haar. De eerste paar dagen ging dit wel goed vond ik zelf.

Toen we thuiskwamen hadden wij echter al een paar dagen een “huilbaby”, het begon op te vallen dat Jenna steeds een huilbui kreeg wanneer ze voeding had gekregen en uren niet ophield met huilen. In het ziekenhuis waar ze geboren werd vonden ze dat ik er maar moest tegenkunnen en dat dit nu eenmaal moeder zijn was. Waar haalden ze het dat ik er niet tegen kon?? Ik vond het niet normaal dat zo een klein ukje zo moest huilen…

Na een paar dagen thuis, bleef dit ook echt duren die huilbuien, we hadden een afspraak met de kinderarts waar ze geboren was om na te gaan hoe alles ging met haar. Haar papa en ik beslisten echter anders, we maakten een afspraak in een ander ziekenhuis bij een andere kinderarts.

Na die afspraak bleek dat dit de beste beslissing ooit was, ons kleine ukje had namelijk verborgen reflux, haar slokdarm verbrandde telkens wanneer haar melk terug omhoogkwam.

Een nieuwe soort melk en we konden van start, dachten we…

Het melk geven bleek een blijvend probleem, ook de vaste voeding bleek ze niet onder de knie te krijgen. Op 10 maanden besliste Jenna dat ze geen flesjes meer wou en dat het klaar was. Moest ze nu de vaste voeding goed eten was dit niet zo een groot probleem, maar ook dit lukte helemaal niet. Uiteindelijk konden we met haar naar het ziekenhuis voor een opname. Ook daar vonden ze geen oplossing en stuurden ze ons naar huis, in de hoop dat wanneer ze in haar vertrouwde omgeving zou zijn haar dit zou stimuleren tot eten. Helaas was dit ook niet het geval, wat ik wel al verwachtte.

De eetproblemen waren nu echt begonnen. Jenna leefde op boterham met choco of confituur en af en toe als ze het eens toeliet een potje Olvarit. Verse voeding probeerden we ook maar dit was ook een nulpunt.

Nu is Jenna 3 jaar, ze leeft nog steeds op boterhammetjes met confituur & choco een “vleesje” erbij (hespenworst), dit mag ook helemaal niet op haar boterham gelegd worden. Pasta afgekookt met gemixte spaghettisaus of enkel de kaassaus van macaroni. Verder dan dit geraken we niet, proeven zal ze wel eens doen maar meer dan proeven is het niet. Een dessertje zal ze ook af en toe eens toelaten. Een wrap kunnen we nu ook al eens geven met komkommer en haar hespenworst.

De vraag is echter hoelang gaan we dit nog kunnen rekken? Ze weegt een heel aantal kg te weinig, krijgt geen vitaminen binnen. Ook haar drinken is heel beperkt (water en fruitwater). Ze lust geen snoep en maar een bepaald aantal soorten koekjes.

Als moeder is dit heel frustrerend, je stelt jezelf steeds de vraag waarom. Heb ik iets verkeerd gedaan? Heb ik fouten gemaakt toen ze baby was?

Je kookt elke dag voor jezelf en verder dan dit kom je niet, ze kijkt met angstige ogen wat er op haar bord komt, en slaat in paniek als er iets bij jou op je bord ligt wat ze niet kent.

Hoe moet ik dit veranderen? Geloof me dat ik al 101 methodes heb geprobeerd en geen enkele had effect. Ik heb de strijd opgegeven met haar en laat haar gewoon doen nu, zo weet ik tenminste dat ze iets binnenkrijgt.

Is dit een vorm van autisme? Een eetstoornis? Een gedragsprobleem? Een angstprobleem? 

Ik hoop dat ze er nu eindelijk eens een antwoord op kunnen geven als we eens in de onderzoekfase geraken waar we nu al jaren op wachten. Ik wil dat kleine ukje na 3jaar eindelijk eens kunnen helpen!

Hebben jullie nog oplossingen, gedachtes, hou jullie zeker niet in! Een kans niet gewaagd is een kans verkeken!

-x-